Bingomaster Anton Stam zwaait af na 25 jaar!
Ooit begon hij in Golfslag met het spelletje en vanaf 2002 zijn ook de bewoners van Hof van Smeden in de ban van zijn bingo. Al 25 jaar verzorgt vrijwilliger Anton Stam (80) uit Emmeloord de gezellige activiteit. Afgelopen dinsdag draaide hij voor het laatst de bingoballen en klonk nog eenmaal zijn stem door de microfoon in de zaal. Natuurlijk waren zijn trouwe fans aanwezig en hadden ze ook een mooi afscheid voor hem in petto.
“Ik deed het voor de mensen”, zegt Anton. “Het werd gewaardeerd en ze kwamen iedere dinsdag terug om mee te doen.” Drie rondjes bingo in een uur voor maar 0,75 cent per keer. Inflatie kwam er zeker. Rond corona steeg de prijs naar een euro! “”Maar, je kreeg er wel koffie en wat lekkers bij”, licht Anton toe. De Bingomaster, zoals ze hem noemden, kijkt tevreden terug op 25 jaar. Maar nu vindt hij het wel genoeg. “Ik word ook een dagje ouder. Heb een beetje last van mijn hart en ben slecht ter been.” Het stokje is al overgedragen aan de nieuwe garde. “Vanaf nu meer tv kijken en genieten van de kleinkinderen”, zo stelt hij.
Prijzenslag
Als organisator was het niet makkelijk om iedereen tevreden te houden. Anton lacht: “Ik kocht ’s ochtends zelf de prijsjes van het inleggeld en pakte ze leuk met folie in. In de rondes had ik vijf prijzen per keer. Je hoeft echt niet met rommeltjes aan te komen, want dan maken ze alleen maar ruzie! Vaak kocht ik daarom eterij, zoals chocola, broodjes, snoepjes. Kop en schotel hebben ze een kast vol van.” De hoofdprijs was standaard de beruchte plant, waar vaak om gestreden werd. Anton vond deze prijzenslag leuk. “En met de feestdagen zorgde ik dat iedereen iets had. Zoals een kerstkoekje of paaseitje. Er zaten toch al gauw rond de vijftig bewoners die meededen aan de bingo en dus had niet iedereen altijd prijs.”
Anton Stam: “Ik deed het voor de mensen.”
Valse bingo
Anton kan hartelijk lachen om de valse bingo’s. “Ondanks mijn microfoon hoorde toch niet iedereen het goed. Dat nam ik ze niet kwalijk en ze kregen dan gewoon het prijsje. Ze hoefden niet te zingen hoor, alsjeblieft niet. Ik vind het juist prachtig als een mevrouw van 100 jaar meedoet en een volle bingokaart heeft.” Anton geeft als tip aan zijn opvolgers, dat als de deelnemers gaan mokken over de prijzen (bijvoorbeeld geen pak koffie willen of geen aardbeien) dat ze dan gewoon door moeten gaan. “Niet teveel veranderen, gewoon doorgaan!” In 25 jaar kan Anton veel verhalen vertellen over zijn trouwe deelnemers. Maar, ook hoe de groep veranderde, want sommigen overleden in de loop der tijd. “Dan hielden we uit respect een minuut stilte voor de bingo”, knikt hij.
Afscheidslied
Welzijnsmedewerker Klazien van Rooijen is trots op Anton. “Bij Anton moest altijd alles goed voor elkaar zijn. Hij kwam altijd trouw en voelde zich verantwoordelijk voor de bingo. Voor ons legde hij de lat wel erg hoog hoor. Zijn ‘personeel’ zoals hij dat noemde, moest alles op tijd klaar hebben staan. Hij hield niet van verrassingen.” Maar, die kreeg Anton wel. Tijdens zijn afscheid werd gezorgd voor gebak, een bos bloemen, cadeaubonnen, een leuke kaart en een eigengemaakt afscheidslied door de bewoners op de wijs van ‘Heb je even voor mij!’ van Frans Bauer. Ook hingen er affiches door het hele pand. Kortom, een waardig afscheid!
