Wondverpleegkundigen ZONL: “Bloed is goed!”

Joyce Hesselberth en Sandra van Oosten zijn de wondverpleegkundigen binnen Zorggroep Oude en Nieuwe Land (ZONL). Joyce werkt in de Noordoostpolder en Urk en Sandra heeft Steenwijkerland als werkgebied. Samen met drie andere collega’s vormen ze de Vakgroep Wondzorg en ondersteunen ze collega’s en cliënten bij complexe wonden.

“Het is echt een specialisatie”, vertelt Joyce. “We gingen tijdens de opleiding veel meer in op de theorie. Ik merk het verschil. We kijken nu anders naar een wond en kunnen beter een diagnose stellen. Je mag ook meer handelingen doen als gespecialiseerd wondverpleegkundige.” De twee worden ingeschakeld bij grote of slecht genezende wonden, zoals chirurgische en diabetische wonden, bij doorligwonden of een zogenaamd ‘open been’. 

Fascinerend proces
“Bloed is goed”, vertellen de wondverpleegkundigen. Joyce: “Door bloeden wordt namelijk een proces in gang gezet dat de wond nodig heeft. Hoe ontstaat een wond en wat ga je doen om het beter te maken? Dat proces vind ik fascinerend.” Haar collega Sandra knikt instemmend. “Als ik een week niet bij een cliënt ben geweest en ik zie nieuwe huid rondom de wond, ja dan word ik daar blij van. Prachtig hoe je een wond ziet genezen.”

Sandra vult aan: “Het mooiste is als je een wond schoon en dicht krijgt, maar dit lukt niet altijd. Je kunt bijvoorbeeld niet altijd iets doen aan een oncologische wond. Dan overleggen we met de andere betrokken zorgverleners.” Joyce: “We kiezen dan voor comfort en zorgen dat de wond niet ruikt en lekt.”

Wondverpleegkundigen Joyce Hesselberth en Sandra van Oosten

Samenwerken
Sandra: “Wij nemen de zorg niet over, we helpen. Als wondverpleegkundigen zijn we op de hoogte van innovaties en volgen we cursussen en nascholing.” Ook de huisarts en het ziekenhuis kan hen inschakelen. “We kijken mee, sparren samen en zoomen ook goed in op de cliënt. Dat is belangrijk, omdat een wond moeilijker geneest als er bijvoorbeeld sprake is van oedeem of diabetes.”

De 91-jarige mevrouw Stoffelsma heeft dat ervaren. Ze tobde lang met een wond. Na een aanvaring met een hond bleef de wond ontsteken en wilde niet genezen. Joyce behandelde haar en direct voelde ze verschil. “Ik zag het rondje daarna met de week kleiner worden!”.

Passie
Hun eerste wond staat bij beide verpleegkundigen op het netvlies gebrand. Joyce: “Ik liep stage bij revalidatie De Schakel. Ik zag een decubituswond (doorligwond) op de stuit en ik wist: dit wil ik.” Sandra lacht. Ook zij liep stage en zag eenzelfde soort wond. “Het verband ging eraf en die wond stonk enorm. Ik viel flauw, kwam bij en wist: ik word wondverpleegkundige.”

Ze doen hun werk met plezier en voldoening. “Cliënten zijn uiteindelijk zó blij dat je komt”, zegt Joyce. “Ik maak altijd foto’s om ze de vooruitgang te laten zien. ‘Degene die jouw telefoon vindt is niet blij’, grapt mijn zoon wel eens. Sandra en ik hebben een prachtige baan!”

Wilt u meer informatie over wat de wondverpleegkundigen voor u kunnen betekenen? Neem dan contact met ze op via onderstaande gegevens: