Golfslag en ik: Joke van Bohemen-Van Ittersum
Golfslag werd in 1971 geopend in Emmeloord. Door de bijzondere architectuur een iconisch gebouw voor veel polderbewoners, dat de afgelopen jaren leegstond en verpauperde. Tot begin dit jaar. Nu is het vroegere bejaardentehuis een modern onderkomen geworden voor jong en oud, die er mét en zonder zorg wonen. En dankzij het buurthuis op de benedenverdieping is er altijd wel wat te beleven. Deze zomer maken we kennis met enkele mensen die Golfslag na jaren van leegstand weer tot leven brengen. Dit keer is dat: Joke van Bohemen-Van Ittersum (78).
Na een lelijke val in haar appartement op Urk, kwam Joke in woonzorgcentrum Wittesteijn in Emmeloord terecht. Daar woonde ze een jaar of drie, voordat ze in februari neerstreek in de verbouwde Golfslag. En dat doet haar goed. ‘Ik voel me jaren jonger hier. Ik heb veel meer ruimte én veel meer vrijheid.’
Ze steekt een sigaretje op, terwijl ze op haar stoel voor het raam zit. Het uitzicht over Jokes balkon vanaf de tweede verdieping is prachtig. ‘Er is altijd wel wat te zien op de weg. Ik ken alle hondjes uit de buurt inmiddels wel. Die komen hier elke dag langslopen natuurlijk.’
Het groen is in deze zomermaanden adembenemend. ‘En ’s avonds zie ik hier de maan opkomen, zo mooi. De vogels kunnen ook zo mooi langs vliegen. Daar geniet ik enorm van.’
Joke heeft dan ook geen televisie nodig in de woonkamer. ‘Het liefst zit ik hier voor het raam naar buiten te kijken of een boek te lezen.’ Momenteel is ze bezig met de biografie van prins Harry. ‘Ik vind het wat tegenvallen’, luidt haar oordeel. Met een grijns: ‘Maar misschien komt het nog.’
Haar appartement is ruim, licht en van alle gemakken voorzien. ‘Ik heb hier een aparte slaapkamer, dat had ik in Wittesteijn niet. En ik heb een grote badkamer, nieuwe keuken, groot balkon en airco. Ja, ik vind het heel mooi geworden allemaal.’
Op het balkon staan al wat plantjes, Joke wil er nog wel wat meer neerzetten. ‘Ik vind het ook leuk om daar te zitten, maar overdag is het op een zonnige dag al gauw heel warm. Daarom ben ik ook zo blij met de airco.’
‘Mijn vrijheid was weg’
Dat ze niet meer zelfstandig kon wonen door die nare val, waardoor ze niet meer goed kon lopen, was wel even wennen voor de Emmeloordse. Ze is sindsdien afhankelijk van zorg, een rollator en autorijden gaat niet meer. ‘Daar heb ik het echt wel moeilijk mee gehad. Mijn vrijheid was weg.’
In Wittesteijn waren het dan ook pittige jaren voor Joke, die nog vol leven zit. ‘Ik had een kleine kamer, waar ik niemand kon uitnodigen. Dat viel me erg tegen.’ Tot ze in februari naar haar appartement in Golfslag kon. Er ging een wereld voor haar open.
‘Ik woon hier zelfstandig, maar wel met thuiszorg dichtbij. Die komen in de ochtend en de middag om te helpen met mijn medicatie en mijn steunkousen.’ Ze krijgt ook elke dag een warme maaltijd in haar woning. Maar verder kan Joke zichzelf wel redden.
‘Er is hier een leenscootmobiel die we kunnen reserveren. Daarmee kan ik mijn boodschappen halen en op pad. Ik kom elke dag buiten en maak dan graag een rondje langs het pad dat langs de vaart hierachter loopt. Dat loopt over in het bos, zo mooi.’
Dat de zorg dichtbij is, vindt Joke een fijne gedachte. ‘Mocht de leenscootmobiel bezet zijn, dan kunnen zij bijvoorbeeld wat boodschapjes voor me doen. Of mocht er echt een noodgeval zijn, dan is er in elk geval hulp dichtbij.’
Opgegeven voor het sjoelen
Veel contact met de buren, heeft Joke nog niet. ‘Maar dat moet ook even groeien.’ Ze gaat wel eens naar het buurthuis beneden voor een kopje koffie. ‘En ik heb me opgegeven voor het sjoelen.’
Ze zit ook in de appgroep, waar alle bewoners van De Golfslag zich voor kunnen aanmelden om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen en activiteiten op poten te zetten of onder de aandacht te brengen. ‘Veel van mijn leeftijdgenoten snappen niks van Whatsapp en mobiele telefoons, maar ik wel hoor. Ik heb ook een tablet en shop graag online.’
In Golfslag heeft Joke haar vrijheid weer teruggekregen, zegt ze. ‘Ik kan uitnodigen wie ik wil, heb genoeg ruimte om bezoek te ontvangen. Ik voel me echt jaren jonger hier.’
Bron: De Noordoostpolder
