Oldemarker over onmisbare thuiszorg: “Mijn ziel wordt door hen gevoed”

“Soms stribbel ik wat tegen, want het kost mij zoveel energie om te douchen. Het is goed dat de thuiszorg mij helpt om door te pakken. Want ik moet natuurlijk niet gaan stinken, dan komt er niemand meer langs”, grapt mevrouw Bethume. Deze goedlachse mevrouw is 90 jaar en woont dankzij de thuiszorg van Zorggroep Oude en Nieuwe Land (ZONL) nog steeds zelfstandig in Oldemarkt. 

“Het is alweer 4 jaar geleden dat ik met de rollator door de Coop scharrelde en werd aangesproken door Brigit. Ze bood me een kopje koffie aan en vroeg of ik het allemaal nog wel alleen kon rooien. Het ging wel hoor, maar vooral het douchen was een probleem geworden en ook mijn medicijnen vergat ik wel eens”. Brigit Wuffen, wijkverpleegkundige van ZONL: “Sindsdien zorgen we dat mevrouw goed wordt verzorgd”.


Mevrouw Bethume met wijkverpleegkundige Brigit Wuffen in het appartement van mevrouw.

Speciaal
Mevrouw Bethume komt uit Amsterdam, waar ze lerares was op de Anne Frankschool. De overgang van de grote stad naar een klein dorp als Oldemarkt was groot. “Iedereen is heel vriendelijk hoor, maar er wordt wel veel over elkaar gepraat. Die indiscretie, daar wond ik me nogal eens over op. Zo erg dat mijn nichtje met een paar doosjes Valeriaan aan kwam!”, vertelt mevrouw lachend. “Het is fijn dat ik nu altijd mijn verhaal bij de dames kwijt kan”.    

Met de dames bedoelt mevrouw haar ‘thuiszorgers’. “Er komen verschillende bij mij. Allen met hun eigen aard en wezen, dat vind ik zo leuk. Ik bewonder hun vriendelijke en liefdevolle verzorging en hun enorme flexibiliteit. Ze zijn allemaal fantastisch en met een enkele heb ik een extra speciale band.” Brigit: “In ons team denken we allemaal die ene speciale te zijn. Laatst kreeg ik van mevrouw een zelfgemaakte boekenlegger, waardoor ik me helemaal speciaal voelde. Maar op kantoor kwam ik erachter dat ik de derde was die er een had gekregen!”. Beiden liggen dubbel van het lachen. Humor is erg belangrijk in de zorg.

Ervaringen delen
In het begin moest mevrouw Bethume even aan het idee wennen om zorg te krijgen. “Ik stelde voor om gewoon eens een keer te helpen om te zien hoe het gaat”, vertelt Brigit. “Het voelde eerst wat raar om uit de kleren te gaan, maar ik was algauw gewend”, reageert mevrouw Bethume. Ze deelt graag haar ervaring met de zorg. Eerst voor het blad ‘Het Landerijenproatie’ maar toen dit stopte, bleef ze korte verhalen schrijven.

De verhalen gaan bijvoorbeeld ook over de oorlog die ze mee heeft gemaakt. Met de huidige oorlog in Oekraïne komt dat nog meer naar boven. Een vriend van mevrouw heeft de verhalen verzameld en gebundeld. “Het ligt nu bij de drukker. Eigenlijk is het veel te gek, maar stiekem ben ik hoogst opgewonden”, zegt ze bescheiden maar tegelijkertijd ook trots.


Mevrouw Bethume in gesprek met Brigit. 

Mooie oude dag
“Door de fijne thuiszorg die ik krijg, kan ik hier blijven wonen. Zonder thuiszorg was het chaos geworden en zou ik verpauperen”, vertelt mevrouw Bethume. “Ze begrijpen zo goed mijn behoeften en doen soms even iets extra.” Brigit licht dit toe: “We kijken altijd goed wat de cliënt nodig heeft. Ook op het gebied van sociaal welbevinden. Door ons netwerk kunnen we makkelijk lijntjes leggen tussen cliënten en allerlei initiatieven vanuit het dorp en omgeving”.

Naast de zorg zelf, vindt mevrouw Bethume het gesprek eigenlijk het allerbelangrijkste. “De wereld van een senior is zoveel kleiner geworden. Door zo’n praatje is mijn accu weer opgeladen. Mijn ziel wordt door hen gevoed. De dames van de thuiszorg maken het mogelijk om op liefdevolle wijze een mooie oude dag in eigen omgeving te hebben. Daar ben ik hen zo dankbaar voor.”