‘Senioren rijden’ zit in de familie.

Klaas en zijn vrouw zijn samen een stralend duo in woonzorgcentrum de Landerijen. Terwijl zijn vrouw haar passie in de keuken vindt als vrijwillige kok, helpt Klaas met een glimlach de ouderen die de dagbesteding in Oldemarkt willen bezoeken. Het bijzondere? Net als zijn 80-jarige tante, die altijd 'te druk' was omdat ze senioren moest rondrijden, voelt Klaas zich geroepen om achter het stuur te stappen. En hoewel hij zelf de 80 nog lang niet heeft bereikt, geeft hij de bewoners elke keer weer een gezellige rit. 

Oldemarkt 
In Oldemarkt is er ruimte, rust en water om bootje te kunnen varen. Precies om die redenen kwamen Klaas en zijn vrouw na hun pensioen, vanuit Ommen, deze kant op. “Toen we eenmaal gesetteld waren zocht ik een waardevolle invulling voor mijn week." vertelt hij. “Ik stuitte op een vrijwilligersvacature en na een leuk gesprek kon ik beginnen.” Klaas is chauffeur voor mensen die in de buurt wonen en aan willen sluiten bij de dagbesteding van Dagje Vrije Tijd, dat valt onder Zorggroep Oude en Nieuwe Land en gevestigd is in de Landerijen. 

Chauffeur 
“Nou, ik hoef niet vroeg op te staan, hoor,” zegt hij lachend, “om 13:00 uur haal ik de mensen van huis en om 16:00 uur breng ik ze weer terug." Klaas rijdt graag naar Kuinre, daar zitten 2 oudere dames met wie het altijd gezellig is. De een is dementerend, maar vrolijk en kwiek, terwijl de andere dame met een rollator loopt en een beetje vergeetachtig is, maar nog aardig bij de tijd. “De grappen en grollen die ik kan uithalen, en de band die ik met ze opbouw, maken het onwijs leuk werk,” zegt hij. Op de vraag hoe vaak hij ingezet wordt, geeft hij aan: “Ik werk één keer in de week en geef meestal een maand van te voren door welke dagen ik beschikbaar ben. Dit geeft me de vrijheid om ook eens op vakantie te gaan.” 

Rode draad 
Toen hij een jaar of 15 was is hij wel eens in het diepe gegooid wat betreft zorgen voor ouderen. Op een verpleegafdeling in Bloemendaal, waar hij vakantiewerk deed, moest hij mensen douchen, zetpillen inbrengen en hen bijstaan in intense momenten, zoals het afscheid nemen van dierbaren. Een heftige bijbaan voor zo’n jonge jongen. Inmiddels zijn de tijden veranderd en geniet hij van een rustigere functie bij het woonzorgcentrum en de dagbesteding. “Ik heb al die tussenliggende jaren in het onderwijs gewerkt, maar de betrokkenheid bij ouderen is altijd gebleven.” bekent hij. “Ik hoop dat er later mensen zijn die ook voor mij zorgen.”