Alidya & ZONL

Alidya, 35 jaar, werkt al 11 jaar (met tussenpozen) bij Zorggroep Oude en Nieuwe Land. De van Urk afkomstige wijkverpleegkundige, wilde vroeger altijd graag met kinderen werken. Ze volgde na haar SPW opleiding de opleiding tot Hbo verpleegkundige en heeft zelfs even op een kraam- en verlosafdeling gewerkt. “Maar het viel zo tegen qua sfeer en mentaliteit, dat ik toch weer bij de wijkverpleging ben uitgekomen”, vertelt Alidya. “En dat doe ik nu alweer jaren met veel plezier. Het is grappig hoe je soms denkt dat het gras ergens anders groener is, maar onverwachts toch alles samenvalt op deze vertrouwde plek.”

Deze cliënt vergeet ik nooit

“De cliënt die ik niet meer zal vergeten, was een cliënt met ALS die we bijna een jaar hebben verzorgd”, vertelt Alidya. “Het begon wat onwennig en we moesten elkaar even leren kennen. De situatie was natuurlijk ook erg verdrietig, omdat we allebei wisten: hij wordt niet meer beter. Maar in de tijd dat ik voor hem mocht zorgen, is onze band gegroeid. Er was veel humor, we maakten grapjes en zongen liedjes tijdens het douchen. Ik kon zijn voeten masseren, waar hij wondjes had die maar niet dicht gingen. Dat hielp hem om weer wat stapjes te zetten en écht nog even te genieten van het leven. Natuurlijk was hij ook wel eens knorrig, maar dat draaide hij altijd wel weer om in iets positiefs. Hij bleef nooit lang hangen in iets negatiefs.”

“Tegen het einde van onze zorg aan hem, waren er veel complexe verpleegkundige handelingen. Hij kon alleen nog maar verplaatst worden met zijn plafondlift en we verzorgden zijn sondevoeding, zijn katheter en zijn zuurstof. Omdat hij ALS had, gingen we ook ‘airstacken’[1], samen met zijn familieleden. Dus het was ook een hele leerzame periode voor ons. Zijn afscheid was gepland en verliep met een lach en een traan. Een knuffel en een kus op de wang. Zijn ‘tot ziens’ zal ik nooit vergeten.”

Kiezen voor de zorg

“Ik koos voor een baan in de zorg, omdat ik dan iets kan betekenen voor een ander. Ook van uit mijn christelijke identiteit om mijn naasten lief te hebben als mijzelf. In het zorgen voor mensen in mijn wijk, kan ik die kernwaarde vanuit mijn geloof uitdragen en handen en voeten geven”, vertelt Alidya.

“En het is een praktisch beroep. Ik ben lekker ‘met mijn handen bezig’ en actief aan het werk. Als wijkverpleegkundige voer ik ook veel gesprekken met de cliënt. De combinatie van gesprekken voeren, zorg inventariseren en daadwerkelijk uitvoeren is geweldig mooi. En wat ik doe, maakt verschil. Ik word gewaardeerd door cliënten.”

Wijkverpleegkundige bij ZONL

“Ondanks dat ZONL een hele grote organisatie is, voel ik me in mijn team gezien en gehoord. Er is veel contact en we hebben begrip voor elkaar. Ook met onze gebiedsmanager heb ik snel contact, omdat ik haar ken uit de wijk. Een appje is snel gestuurd en zij heeft oog en oor voor onze situatie. Ze ondersteund en neemt over wanneer dat nodig is. Ik weet natuurlijk niet hoe het in andere teams is, maar in ons team (red: Marknesse / Luttelgeest) is het heel fijn werken.”

“Omdat de teams kleinschalig zijn opgezet, pak je met elkaar alle taken op. Je doet dus regelmatig wat je leuk vind. Maar omdat er toch een grote organisatie achter je staat, krijg je alle mogelijkheden om te je ontwikkelen. Wil je na een tijd naar een ander team of een paar jaar in een woonzorglocatie gaan werken, dan kan dat! Er zijn hier echt mogelijkheden genoeg en ze zoeken graag met je naar een werkplek die bij je past.”