Blog Albert Hilvers - Veerkracht en Volhouden

De oorlog in Oekraïne raakt ons allemaal. Het komt zo akelig dichtbij als je de beelden ziet. Het verdriet en de wanhoop bij mensen die onzeker zijn over hun leven en over het leven van hun geliefden.

Het komt enorm binnen als we de verhalen horen van de mensen die zijn gevlucht, snel een koffertje meenamen en hun man of vader moesten achterlaten. Tegelijkertijd ontstaan er in Nederland een golf van acties: inzamelingsacties, zoals kinderen die langs de huizen gaan om lege flessen op te halen met als doel het geven van een gift aan giro 555. Nog concreter? Vluchtelingen komen bij ons in de buurt wonen en straks treffen we ze in de winkel, in de kerk, op het werk. Solidariteit is het sleutelwoord. Voorlopig, voor hoelang?

Ik was eigenlijk van plan mijn blog te schrijven over twee jaar coronacrisis. Voor mij staat die crisis in mijn geheugen gegrift. Het is nu twee jaar geleden dat we de woonzorglocaties sloten voor bezoek en onze bewoners niet meer naar buiten mochten. Besluiten met een enorme impact die de eerste onzekere fase in de crisis tekenen. Maar er was ook enorm veel solidariteit voor de zorg. Ik herinner me nog het collectieve applaus voor alle zorgmedewerkers en dat er witte T-shirts met een rood hart werden opgehangen voor de ramen. Die support heb ik wel gemist in het tweede coronajaar. In dat jaar ontstond het gemopper: ‘’We kunnen niet meer uit eten. Carnaval gaat weer niet door, we mogen niet meer zomaar bij elkaar op bezoek.” Eerlijk? Ik ben blij dat we van die maatregelen af zijn en hoop dat we nu weer een beetje normaal verder kunnen leven.

Maar ja, nu hebben we eigenlijk een nieuwe crisis. We merken het allemaal: de prijzen worden hoger, de gasprijs loopt op, een ritje met de auto wordt onbetaalbaar. Ook over Oekraïne kan ik me voorstellen dat, als het een beetje langer gaat duren, we samen weer in de mopperstand komen omdat we toch wel veel hinder krijgen van al die nieuwkomers en we echt veel last hebben van het duurder worden van alles. Ik hoop echt dat we het samen volhouden en dat we er alles aan doen om er samen uit te komen. Dan kunnen we energie geven aan ontheemde vluchtelingen en elkaar helpen in onze teams als de druk op de roosters te groot wordt. Dat is het mooie van een maatschappij: dat ben je samen.

Ondertussen is het essentieel dat je als medewerker van Zorggroep Oude en Nieuwe Land in staat wordt gesteld om je werk goed te kunnen blijven doen dat vraagt nog steeds veel veerkracht. Het is belangrijk om met elkaar in gesprek te blijven als het verzuim te hoog is en er veel werk door minder mensen moet worden gedaan. Blijf ook in gesprek met je leidinggevenden als je als team er niet meer zomaar uitkomt. Bewaak je eigen én samen jullie grenzen. Dan kun je het ook volhouden onder lastige omstandigheden waarin we nu zitten. Voor velen van ons is het een enorme zorg dat, mede door de oorlog, de prijzen zo oplopen. De overheid is gelukkig bezig om maatregelen te nemen om iets te doen aan de olie en gas prijzen. Tegelijkertijd spannen we ons in om een goede CAO af te stemmen met als insteek: hoger salaris, maar ook betere compensatie voor de reiskosten. In de komende weken zal helder worden of dat ook daadwerkelijk realiteit wordt.

Volhouden is soms moeilijk, dat vraagt ook veel veerkracht. Zeker als er sprake is van crisis op crisis. Volhouden doe je niet alleen. Dat doe je samen met je thuisfront en met je collega’s, want samen sta je sterk!

Albert Hilvers,
Bestuurder Zorggroep Oude Nieuwe Land