“Het is hard werken maar het werk wordt er wel mooier en fijner op”

Achter de deuren van de woonzorglocaties, verpleeghuizen en van de cliënten in de wijk wordt door een leger aan verzorgenden en verplegenden al maanden keihard gewerkt. Het is zwaar maar ook mooi en het bewijst maar weer eens hoe onmisbaar de handen aan het bed zijn. “Toch zien we dat de cliënten in de wijk zich wel wat eenzamer voelen,” heeft wijkverpleegkundige Marian Palland ontdekt.

Met twaalf collega’s vormt Marian Wijkteam Thuiszorg De Reune. Met ruim 40 cliënten kent het team dagelijks vijf volle ochtendroutes. Gemiddeld worden dan 6 tot 7 bewoners thuis bezocht. En het is niet meer zoals het was. Marian: “We nemen dagelijks alle mogelijke voorzorgsmaatregelen volgens protocol. Als ik bij een cliënt binnenkom was ik eerst mijn handen en droog ze af met een schone handdoek of een keukenrol. Is er een verdenking of constatering van MRSA-bacterie of corona dan trek ik mijn speciale pak ook aan. Bij het weggaan was ik weer mijn handen grondig en als ik op kantoor ben ontsmetten we alles ook meteen.”

Diepe
Voor Caroline Snoek blijkt de coronaperiode meteen een duik in het diepe. Als verzorgende werkte ze eerst in de wijk maar sinds drie jaar is ze de handen aan het bed in Wittesteijn. “Ik ben pas begonnen met de opleiding voor verpleegkundige. Omdat een collega doorschoof naar de COVID-unit kon ik haar rol als verpleegkundige op de afdeling overnemen. Een mooie, nieuwe ervaring die ik niet had willen missen. Je krijgt een hele andere verantwoordelijkheid.”

Positief
“Het mooie is dat je elkaar meteen vanaf het begin opzoekt. Je moet het toch met elkaar doen,” gaat ze verder. “In het begin was iedereen nog wat onzeker. Je weet niet wat je te wachten staat. Vooral de onzekerheid bij de bewoners was groot in het begin. Mensen met dementie begrepen niet wat er aan de hand was.” De afgelopen periode heeft zeker ook positieve effecten, merkt ook Marian. “We hebben iemand met stomazorg en dat waren we de partner al aan het aanleren. Door de coronacrisis heeft hij zich dit nu versneld eigen gemaakt. Dat is heel positief. De hoeveelheid zorgmomenten is nu afgebouwd.” En zo is ook bij een ander echtpaar afgesproken dat ze zich zelf redden met wond- en stomazorg, maar blijft wel het telefonisch contact met het team.

Aandacht
In de woonzorglocaties wordt niet alleen hard gewerkt, er is op andere manieren ook meer aandacht voor de bewoners. Er wordt gezongen in de gang  en de kamerdeuren gaan open en in de deuropening zingen de bewoners dan mee. Caroline: “Je vult nu ook het stukje aandacht in dat anders familie aan de bewoners schenkt.” De bewoners zijn in al die maanden niet vergeten. Zelfs praktijkondersteuners van de huisartsen bellen met bewoners van boven de 90 jaar om te informeren hoe het met ze gaat. Dat vinden de bewoners erg prettig. En er zijn dagelijks genietmomentjes. “Een bewoonster met dementie kreeg onlangs de Flair opgestuurd. Daar staat haar kleindochter in. Ze heeft het blad vaak vast en glundert dan zachtjes van trots. Er is een foto van gemaakt en die is naar de familie opgestuurd.”

Golf
Volgens vooraanstaande virologen wordt een tweede coronagolf verwacht. Het houdt de gemoederen bij de collega’s weer opnieuw bezig. “Het is zeker het gesprek op de werkvloer,” vertelt Caroline. “Maar ook onder de bewoners leeft het. Ze vragen: ‘Wat gaat er gebeuren als er weer een golf komt? Gaan de deuren dan weer op slot?’ Ze zijn er misschien nog wel meer mee bezig dan wij.”