Jurgen Breidenbach is jongste vrijwilliger in Markehof

Hij werd in groep 7 gepest. Toen hij op het Jeugdjournaal een jongen zag die vrijwilligerswerk deed bij ouderen, kwam hij op het idee. Jurgen Breidenbach (13) uit Marknesse werd ook vrijwilliger in het plaatselijke verzorgingshuis Markehof. “Het heeft me zelfvertrouwen gegeven.”

Het maakte hem niet zoveel uit, wát hij moest doen. “Ik wilde gewoon heel graag íets doen.’ En dus helpt Jurgen iedere woensdagmiddag bij de bingo in Markehof. ‘Ik breng de prijzen naar de tafels van de winnaars. Ze kunnen zelf meestal niet meer zo goed lopen, dus dat is heel handig.”

Sinds kort helpt de jonge Marknessenaar ook met koffieschenken. “Dat is ook leuk om te doen. We gaan langs de tafels en delen de koffie uit met een koekje. Daarna zijn er zes rondjes bingo en dan eindigen we weer met koffie.”

Woensdagmiddag

Elke woensdagmiddag is hij er van 13.30 tot ongeveer 16.45 uur zoet mee. Of hij niet liever gaat spelen of wat anders doen? “Soms heb ik een speelafspraak ja, maar als ik dat op tijd aangeef bij Markehof is dat geen probleem. Dan regelen ze wat anders.”

En meestal is Jurgen er gewoon. Want hij vindt het hartstikke leuk om met de bewoners van het verzorgingshuis in de weer te zijn. “Ze zijn heel lief en altijd blij om me te zien. Dankbaar zelfs. Ik heb met sommigen een hechte band opgebouwd. Met meneer Wever bijvoorbeeld. Hij maakt altijd grapjes met mij. Dat vind ik heel leuk, want ik hou zelf ook van grapjes maken.”

Omgaan met ouderen is voor Jurgen niet veel anders dan omgaan met leeftijdsgenoten. “Nee, ik merk niet echt verschil. Behalve dan dat ze soms wat minder goed kunnen lopen en zo. Maar dat is logisch.”

Het vrijwilligerswerk in Markehof hielp de jonge Marknessenaar door een moeilijke tijd heen. “Ik werd gepest in groep 7. Dat was heel naar. Door dit vrijwilligerswerk en het fijne contact met de mensen hier, heb ik wat meer zelfvertrouwen gekregen. En ik liet hier bijvoorbeeld een keer een glazen fles kapot vallen en toen werd niemand boos op me. Ik doe nog meer klusjes trouwens, ik laat ook de honden uit van de buurvrouw. Dat heeft me ook wat zekerder gemaakt.”

Grote mensenwereld

Al is het soms ook best lastig om als jonge jongen in de grote mensenwereld te zijn. “Laatst was er een mevrouw overleden die altijd bij de bingo kwam. Dat raakte me wel, ik was er echt even verdrietig van.”

Het rakelde het verdriet om het verlies van zijn eigen oma’s ook wel weer een beetje op. “De ene overleed toen ik een jaar of 9 was, de andere toen ik 10 was. Dat was wel heel heftig ja. Maar ze zijn best heel oud geworden, dus dat is ergens ook wel weer mooi.”

Op school gaat het inmiddels weer goed met Jurgen. Hij zit in groep 8, wordt niet meer gepest en wil volgend schooljaar naar het Groenhorst College om iets te gaan doen met dieren.

Stoppen met het vrijwilligerswerk bij Markehof? Nee hoor, daar peinst hij niet over. “Ik vind het veel te leuk om te doen.” En al zijn ervaring met ouderen stopt hij ondertussen in zijn rol voor de eindmusical op school. “Daarin speel ik een opa. Nou, dat gaat hartstikke goedkomen.”