Verhalen van vroeger: Philadelphia bracht vrolijkheid en reuring
“Rode gordijnen, rode stoelbekleding, rode vloerbedekking: alles was rood in de rode huiskamer in Talma Hof”, herinnert Elly Pelleboer (68) zich lachend. “En in de gele huiskamer was alles geel en in de groene huiskamer… je raadt het al!”
Het illustreert hoe de inzichten zijn veranderd, sinds Elly in 1992 begon als hoofd van de huishoudelijke dienst in Talma Hof. “Je had op de huiskamers ook overal dezelfde tv, in hetzelfde tv-kastje, dezelfde lampen en dezelfde bloembakken.” De helft van de bewoners bestond toen uit mensen met dementie. “Dat alles zo op elkaar leek, was voor hen niet zo handig.”
Ze vindt het een goede ontwikkeling, dat de huiselijkheid belangrijker is geworden. “Zoals thuis zal het nooit meer zijn, maar je kunt als medewerkers wel streven naar een huiselijke sfeer.” Daarom maakte ze ook deel uit van een werkgroep die de insteek van de zorg wilde verbreden. “Vroeger dronk het personeel koffie in de zusterpost. Nu gebeurt dat gelukkig gezellig samen met de bewoners.”
Vanaf 1999 was Elly adviseur gastvrijheid, waarin zij onder meer de coördinatie van de vrijwilligers op zich nam. “In de loop der jaren werd ik een soort spin in het web. Ik deed ook de kunstexpo, de PR en vanaf 2002 kwam ook de functie als klachtenfunctionaris erbij. Een leuke periode was 2012, toen de cliënten van Philadelphia een eigen werkruimte kregen in Talma Hof. De cliënten hielpen ons ook, in het restaurant, de keuken en de linnenkamer, bijvoorbeeld. Zodra ze ’s morgens binnen kwamen, namen ze vrolijkheid en reuring mee.”
Elly prijst zichzelf gelukkig met haar fijne carrière. “Je maakt zoveel mooie dingen mee. Ik heb me altijd erg betrokken gevoeld en was ook vicevoorzitter van de OR van Talma Hof en later ook van de OR van ZONL.” Er waren ook minder mooie dingen. Voor Elly was dat bijvoorbeeld het jaar 2014, toen veel collega’s boventallig werden verklaard. “Natuurlijk waren daar allerlei redenen voor, maar emotioneel gezien was dat erg zwaar. Maar moeilijke tijden zijn soms ook nodig om een volgende stap te kunnen maken.”
