Week van de Mantelzorg: "Bij revalidatie De Schakel kregen we liefdevolle zorg"

Nederland telt ongeveer 5 miljoen mantelzorgers. Op woensdag 10 november is het de dag van de Mantelzorg maar bij ZONL staan we hier de hele week stil bij. Alle mantelzorgers van de Zorggroep ontvangen een presentje als hart onder de riem en als blijk van waardering. “Je kiest er niet voor om mantelzorger te worden, dat word je”, ervaart mevrouw Grafhorst. Zij werd ad-hoc mantelzorger voor haar man, die een tijd heeft gerevalideerd bij ZONL in Revalidatie de Schakel.

Iedereen krijgt vroeg of laat te maken met mantelzorg. Je wordt mantelzorger of je hebt in de toekomst hulp nodig van een mantelzorger. Vaak is het vanzelfsprekend dat je voor je naaste familie zorgt. Maar, het brengt ook emoties mee en is intensief. Mevrouw Grafhorst: “Mijn man is 75. Qua leeftijd verschillen we best. Het is van beide ons tweede huwelijk. We genoten van het leven en gingen er vaak op uit met de camper. Later met de caravan en twee honden. In maart zijn we verhuisd ten behoeve van onze nieuwe start. In juli moest mijn man nog even voor een nieuwe knie. Echter, verliep dat anders dan verwacht.’

Overmacht
Onderweg naar het ziekenhuis voor het bloedprikken, kreeg meneer Grafhorst complicaties. Een herseninfarct. We moesten helaas lang wachten op hulp, ondanks dat ik de signalementen direct in de kliniek had gemeld. Als gevolg moest hij door de scan en met spoed door naar een ander ziekenhuis om via zijn lies gedotterd te worden.’ Daarna ging het mis. Meneer Grafhorst zag minder aan één oog door een hersenbeschadiging, zijn linkerarm werkte niet goed mee en lopen ging moeizaam, waardoor hij rolstoelafhankelijk werd. Het prille geluk van het stel moest per direct worden omgezet in fulltime mantelzorg. Het advies van het ziekenhuis was om dit te doen vanuit Revalidatie de Schakel in Emmeloord.


 

Sterke vrouw
Mevrouw Grafhorst is een sterke vrouw. 2021 was voor haar een moeilijk jaar. Niet alleen overleed haar moeder aan een herseninfarct. Zij heeft ook de zorg voor haar broer die het syndroom van Down heeft, kampt zelf met lichamelijke problemen, omdat zij als kind uit het raam is gevallen, waardoor ze een nieuwe heup moest. ’’Onze relatie werd volledig op zijn kop gezet. Ik run het huishouden en nu de zorg voor mijn man.” Vanuit Dronten ging mevrouw Grafhorst iedere dag naar haar man in De Schakel. Van juli tot oktober. “Bij de Schakel kregen we liefdevolle en geduldige zorg. We aten warm samen en ik hielp wel eens met de transfers van hem voor het wassen, naar bed of toilet gaan. Ook liep ik mee met de fysio, ergotherapie, psycholoog en logopedie die hij kreeg.” Bij de Schakel zit de kortdurende zorgperiode er nu op. In Dronten staat nog steeds een wachtlijst. Ter overbrugging gaat meneer Grafhorst naar Lelystad.

Zorgen voor de toekomst
Mevrouw Grafhorst legt met zichtbare emotie uit: “Volledig thuis wonen, kan hij niet meer. Het wordt niet meer, zoals we in maart voor ogen hadden. Het is vermoeiend en frustrerend dat hij zich niet kan uitten, want hij krijgt evengoed alles mee.”
Mantelzorger zijn, doet ze graag, maar tot op zekere hoogte. ‘’Ik vind het fijn om te helpen.
Ik ben nu sterk voor hem. Hij is mijn man. Maar ik wil ook zijn vrouw blijven! De echte zorg vind ik, moet uiteindelijk grotendeels bij de zorg blijven.’’