Bijzonder: drie generaties Van Griethuysen bij ZONL

Annet van Griethuysen (68) werkte bijna dertig jaar bij Zorggroep Oude en Nieuwe Land. Haar zoon Rob (33) is fysiotherapeut bij Revalidatie De Schakel. Zijn twee dochtertjes Esmee (5) en Lise (2) komen als derde generatie bij het consultatiebureau. Bijzonder detail: oma Annet deed de gehoortest en hielprik toen ze net waren geboren. “Dat vond ik écht heel bijzonder”, zegt Rob tegen zijn moeder.

Annet knikt. “Ja, dat was het zeker”, zegt ze zacht. De kleine Lise zit bij oma op schoot aan de keukentafel en herschikt alle zakjes in de theedoos. Esmee speelt in de woonkamer, terwijl opa een oogje in het zeil houdt. “Ik heb toen specifiek gevraagd of mijn moeder de screening mocht doen. Dat vonden mijn vriendin, die trouwens ook bij de zorggroep werkte, en ik erg mooi”, gaat Rob verder.

Met veel plezier
In de bijna dertig jaar dat Annet bij de zorggroep werkte, had ze verschillende functies. “Ik werkte altijd in de thuiszorg en dat deed ik met heel veel plezier. Toen ik last kreeg van mijn knie ben ik op kantoor gaan werken”, blikt ze terug. Ze begon in januari 1990. “Ach, je was pas 2 jaar en echt nog een klein manneke”, lacht ze naar haar zoon. Ze ging aan de slag in het Avond Weekend Nachtteam en had het direct al naar haar zin. “Dit was goed te combineren met mijn gezin. Als mijn man thuiskwam, ging ik werken.”

Zoon Rob van Griethuysen met dochter Esmee, (groot)moeder Annet met (klein)dochter Lise. 

Anderen helpen
Inmiddels werkt zoon Rob ook alweer 13 jaar bij ZONL. “Dat past bij hem. Het zorgen zit in zijn karakter”, vindt Annet. Rob: “Ik sta snel voor mijn mensen klaar, ik wil ze graag helpen. Ook kan ik goed luisteren.” Zijn dochter Lise begint spontaan een liedje te zingen. Eerst zachtjes, maar als snel zingt ze uit volle borst. Oma spreekt haar liefdevol toe. “Anders kunnen we elkaar niet verstaan, lieverd.”

Zo trots als een pauw
Annet is trots op haar zoon. “Ja, zo trots als een pauw. Tegenwoordig zeg ik: ik ben de moeder van Rob’, lacht ze. Annet geniet nu sinds twee jaar van haar pensioen, maar is nog altijd nauw verbonden aan de zorggroep. Iedere vrijdagochtend doet ze vrijwilligerswerk bij de receptie van Talma Hof. “Het is vertrouwd. Na al die jaren ken ik de organisatie natuurlijk hartstikke goed. Als vrijwilliger probeer ik iets te betekenen voor de bewoners en dat voelt goed. Ik ga altijd met een voldaan gevoel naar huis.”

Thuis voelen
Annet voelde zich altijd thuis bij de zorggroep. Ze had nooit de behoefte om ergens anders te werken. “Ik kreeg alle ruimte om mezelf te ontwikkelen. Zo heb ik dus zelfs nog als screener gewerkt.” Dat ze bij haar eigen pasgeboren kleindochters de gehoortest en hielprik mocht doen, was de kers op de taart. Inmiddels zijn de meisjes 5 en 2 en komen ze regelmatig op het consultatiebureau. “Het is natuurlijk nog even afwachten wat zij later gaan doen”, zegt Rob met een blik op zijn dochters. Annet: “Nou, ik vind Esmee heel zorgzaam. Dus die zien we misschien nog wel terug bij ZONL.”

Steentje bijdragen
Dat Rob hier terecht zou komen, was overigens geen uitgemaakte zaak. “ZONL was natuurlijk niet vreemd voor mij, maar ik ben niet via mijn moeder binnengekomen. Een goede vriend van vroeger werkte hier ook en tipte mij.” Ook Rob zit op zijn plek, als fysiotherapeut bij Revalidatie De Schakel. “Ik bezoek mensen die moeten revalideren ook thuis, om te kijken hoe de situatie is. Dat vind ik een mooie meerwaarde aan mijn werk. Werken met oudere mensen is geweldig. Zij zijn belangrijk geweest voor de maatschappij, voor ons dus. Ik draag graag een steentje bij in het terugkrijgen van hun zelfstandigheid. Dat ik daar dan een rol in heb gehad, vind ik fantastisch. Dat verdienen ze!”

Dit artikel is ook te lezen in onze jubileumkrant. Bekijk hier de online versie.