Jongste vrijwilliger Sanne (14) helpt iedere week bij bingo

Truus Souwman (81) scant met een loep de cijfers op haar bingoplankje af. Ze heeft nog maar 5 procent zicht. Sanne Regeling wijst de juiste cijfers aan. Iedere donderdagmiddag helpt de 14-jarige scholiere bij de bingo in de huiskamer van woonzorgcentrum Hof van Smeden in Emmeloord. “Sanne is niet alleen voor mij onmisbaar, ook voor de andere bewoners”, zegt mevrouw Souwman zacht. Ze knijpt de jongste vrijwilliger zachtjes in haar arm. Een glimlach van oor tot oor.

Bingo!
Sanne zit in de tweede klas van het Vakcollege Noordoostpolder. Iedere donderdagmiddag mag ze twee uur eerder weg om te helpen bij de bingo. Ze helpt mevrouw Souwman en een andere bewoonster die de nummers niet hoort. Emmy Pettinga draait de ballen in het rond, samen met haar goedlachse assistent Wouter Wielsma. “B elf, B elf”, zegt Emmy luid en duidelijk. Bingo! Sanne staat gelijk op, loopt naar de bewoonster toe en controleert bij Wouter of het klopt. Ja, een goede bingo. Sanne overhandigt de prijs aan de gelukkige winnaar.

Sanne Regeling (14) helpt bewoonster Truus Souwman (81) iedere donderdagmiddag met de bingo.

Dankbaar werk
Het restaurant zit vol met bewoners die wel van een potje bingo houden. Een voor een druppelen ze binnen. De een lopend, de ander met een rollator en weer een ander wordt gebracht. Er wordt kopje koffie en thee ingeschonken, met een lekker gebakje erbij. Cliënten van Stichting Philadelphia Zorg helpen ook bij de bingo. Ze bakken iets lekkers en helpen met het inpakken van de prijzen. Mevrouw Souwman kijkt altijd uit naar de bingo. “Dat Sanne mij iedere week helpt vind ik écht geweldig. Zo’n jong meisje dat speciaal voor een oude vrouw als ik komt… Misschien heeft ze dat wel van huis uit meegekregen.” Dat klopt. “Mijn moeder werkt hier als activiteitenbegeleider. Ik ging wel eens met haar mee en ik vond het gelijk al erg leuk om mee te helpen. De mensen rekenen op mij en begroeten me altijd zo vrolijk als ik binnenkom. Het is dankbaar werk.”

Helaas is het niet altijd prijs met de Bingo.

Speciaal gevoel
Moeder Nanda Regeling: “Ik vind het fantastisch dat ze dit doet, en de bewoners zijn ook heel blij met haar. Toen vrijwilligers tijdens de coronacrisis tijdelijk niet meer mochten komen, nam ik Sanne mee. Dat kon, omdat we uit hetzelfde huishouden komen. School ziet haar talent ook, dat doet me goed.” Deze donderdagmiddag is een deel van Sanne’s klas aanwezig. Ze bakten vanochtend koekjes en delen die tijdens de bingo uit. De koekjes zijn mooi ingepakt en voorzien van een handgeschreven kaartje. Iedere leerling mag bij een bewoner aan tafel gaan zitten. Een lichte aarzeling. Emmy grijpt de microfoon. “Ze bijten niet hoor. Ze zijn juist heel leuk en lief”, zegt ze lachend. Het ijs is gebroken.

Fijn gevoel
Het ene na het andere nummer wordt omgeroepen. Bewoners schuiven de vakjes van de bingokaart dicht. Het blijft stil. Het winnende cijfer valt nog niet. Mevrouw Souwman wrijft in haar ogen. Ze legt haar bril op tafel. “Gaat het nog?” vraagt Sanne bezorgd. Mevrouw schudt met haar hoofd. Automatisch draait de jonge vrijwilliger de bingokaart naar zich toe. “Ik doe het wel even voor u.” Mevrouw Souwman glimlacht tevreden. Ze gaat deze middag zonder prijs terug naar haar appartement, maar dat maakt haar niet uit. “Sanne was er dit uur speciaal voor mij. Dat is een fijn gevoel.” 

Dit artikel is ook te lezen in onze jubileumkrant. Bekijk hier de online versie.