Riekie en Fleur over heden, verleden én toekomst van het werk in de zorg
Riekie (62) en Fleur (20) zijn beide medewerkers van Zorggroep Oude en Nieuwe Land. Hoewel ze elk tot een andere generatie behoren, staat voor beide het welzijn van de bewoners voorop. Samen kijken ze naar heden, verleden én toekomst van het werk in de zorg
''Ik vind het waardevol werk om te doen. Je kunt mensen die al een heel leven achter zich hebben een beetje vertroetelen, en naar ze luisteren'', zegt Fleur Hoen. De 20-jarige uit Steenwijkerwold volgt de opleiding tot verpleegkundige niveau 4 op Landstede in Zwolle. ''Ik zit in mijn 3e jaar. Ik werk op het moment bij woonzorgcentrum Zonnewiede in Giethoorn. Vanaf februari loop ik stage in de wijkverpleging.''
Welzijn voorop
Van alle collega’s in Zonnewiede, is Fleur de jongste. ''Ik werk er nu een jaar. Zelfs de stagiaires zijn soms ouder dan ik. Maar dat maakt niet uit, we kunnen het allemaal goed met elkaar vinden. Ik breng als jongere misschien wel een bepaalde energie. Van mijn collega’s leer ik natuurlijk veel. Alle collega’s vinden het belangrijk om de bewoners de best mogelijke zorg te geven.''
‘Ik wil mensen vertroetelen en naar ze luisteren’
Voor wat betreft de toekomst van het vak verpleegkunde mogen er van Fleur wel wat meer mannen bij komen. ‘Dat zou een goede zaak zijn. Op de hele opleiding lopen nu misschien twee of drie jongens rond. Het is echt een vrouwencultuurtje. Mannen brengen toch een bepaalde nuchterheid met zich mee.’
Echte mensen
Innovatie in de zorg is actueel én nuttig. Als ze zelf oud is, hoopt Fleur vooral dat ze geholpen wordt door echte mensen. ''En niet door robots. Dat is toch anders dan menselijk contact. Vaak voelt iemand zich al minder eenzaam, als je even 5 minuten de tijd voor hem of haar neemt. Een robot kan zeker bepaalde dingen overnemen of aanvullen, maar het geven van oprechte aandacht niet.''
Fleur: ''Een robot kan een mens niet vervangen''
''Ik kreeg twee kommen in mijn handen gedrukt, met de mededeling: eentje voor onder, eentje voor boven. Ik had nog nooit een blote man gezien. Wat een teleurstelling!'', gniffelt Riekie Woudstra. De 62-jarige deed op haar vijftiendevakantiewerk in een verpleeghuis in Wolvega. ‘Je deed daar alles, dus ook de mannen helpen met wassen.’
Riekie rolde het vak in. ''Ik werkte op mijn zeventiende 40 uur in de week, ook in de weekenden. Daarnaast ging ik eens in de veertien dagen naar de opleiding.’ Toen ze haar diploma eenmaal had, maakte Riekie de overstap van verpleeghuis naar verzorgingshuis. ‘Dat was een verademing: ik had opeens om het weekend vrij!''
Onafhankelijk
Ook na haar trouwen bleef Riekie werken, en dat in een tijd dat trouwen automatisch betekende dat je werd ontslagen. ''Ik kreeg er dan ook regelmatig commentaar over. Maar ik had alles altijd netjes geregeld voor de kinderen. Ze kwamen niks tekort.'' Mede dankzij haar eigen jeugd, waarin ‘mijn vader bepaalde welke jurk mijn moeder mocht kopen’, vond Riekie het erg belangrijk om niet afhankelijk te zijn van haar man. ''Het was een investering in mezelf. Ik wilde niet alleen huisvrouw zijn.''
‘Als ik het over mocht doen, leerde ik verder’
Het grootste gedeelte van haar werkende leven was Riekie verzorgende IG, tot haar grote plezier. ‘Ik vond het altijd heerlijk werk.’ Als ze nu de opleiding zou doen, zou ze doorleren. ‘Destijds had ik nog een jaar verder kunnen leren. Dat vond ik toen zó lang. Nu denk ik: wat is nou een jaar?’
Actie
Vanwege haar gezondheid moest ze ander werk gaan doen. ''Ik ben nu medewerker welzijn, in woonzorgcentrum Zonnewiede in Giethoorn en woonzorgcentrum Wittesteijn in Emmeloord.’ Volgend jaar stopt ze met werken. Haar plan? ''Elk dag doen waar ik zin in heb! Ik heb bovendien vier kinderen en vijf kleinkinderen. Vervelen zal ik me niet. En dat wil ik ook niet, ik ben gewend aan actie.''
Haar eigen oude dag hoopt ze zelfstandig te slijten, buiten een woonzorgcentrum. ''Ik word zo iemand die zichzelf wel redt. Met een vriendin heb ik afgesproken dat we een beetje op elkaar gaan letten.''
Riekie: ''In de toekomst doe ik waar ik zin in heb''
