Verhalen van vroeger: ‘Er paste nauwelijks een rolstoel in de lift’

Als onderdeel van de sollicitatieprocedure, kreeg Hans Harwig thuis in Kampen bezoek van directrice Van Dijk en de voorzitter van het bestuur van Golfslag. “Dat had ik me nooit kunnen bedenken, dat zo’n bezoek erbij hoorde. Ik heb het hele huis gestofzuigd voordat ze langskwamen. Het sluit wel aan bij de traditie uit de beginjaren van de Noordoostpolder”, lacht hij.

Meneer Harwig, inmiddels 76, solliciteerde toen naar de functie van administrateur bij het gloednieuwe bejaardentehuis Golfslag. Hij kreeg de baan. Sterker nog: enkele jaren later werd hij directeur van wat toen het eerste en enige bejaardentehuis in de Noordoostpolder was. Hij bleef bij de woonzorgcentra tot zijn afscheid in 2005, toen als lid van de Raad van Bestuur van de Zorggroep. “Het voelt alsof ik in Golfslag geboren ben, zo zeg ik terugkijkend wel eens”, vertelt de oud-directeur.

Er veranderde veel tijdens de carrière van Harwig, binnen de intramurale zorg. “Toen ik begon stond de huishoudelijke zorg centraal. Bejaardentehuizen waren er na de oorlog vooral ook om meer woningruimte voor jongeren te creëren. Dat is nu wel anders.” De gemiddelde leeftijd van de bewoners in Golfslag steeg elk jaar. “De eerste bewoners liepen de 100 meter nog in 60 seconden, bij wijze van spreken. In de lift paste nauwelijks  een rolstoel”, weet Harwig nog. “Vanwege de vergrijzing is de balans nu omgeslagen naar verpleging en verzorging.”

'Het voelt alsof ik in Golfslag geboren ben, zo zeg ik terugkijkend wel eens'

In het begin bezocht de directeur elke verjaardag en elke begrafenis. Maar met de komst van de woonzorgcentra Wittesteijn in Emmeloord, Markehof in Marknesse en Hof van Smeden in Emmeloord was dat niet langer haalbaar. “Dat vond ik wel jammer, want juist het directe contact vond ik erg mooi aan mijn werk.” Daarom ging Harwig later elke vrijdag langs bij één van de vier ’huizen’, zoals hij ze noemt. “Om te kijken of de mensen het er een beetje naar hun zin hadden. Tegen de medewerkers zei ik altijd, dat ze de bewoners moesten behandelen, met het respect dat ze voor hun eigen opa of oma hebben.”

Het doet de voormalig directeur deugd, dat Golfslag een nieuwe bestemming heeft gevonden, met gewone en zorgappartementen. “Het gebouw heeft een gezichtsbepalend karakter in Emmeloord. Ik ben blij dat het behouden blijft, hoewel we destijds ook mooie nieuwbouwplannen hadden voor een ketenbrede woon-zorgomgeving op die mooie locatie.”