Verhalen van vroeger: oud-bestuurder Ben Welling

Beginperiode was bloeiperiode

In 1988 was Ben Welling de juiste man op de juiste plaats en het juiste moment. Hij was gepokt en gemazeld in de wereld van de instituten, en was daar helemaal klaar mee.

“Mensen institutionaliseren werkt niet, daar was en ben ik heilig van overtuigd. Toen ik bij ’t Bint begon als hoofd Gezinsverzorging, was het mijn klus om de twaalf of dertien lokale stichtingen voor maatschappelijke dienstverleningen te verenigen met de twaalf of dertien lokale kruisverenigingen.” Het doel was om die twee takken te verenigen in de vorm van de thuiszorg.

Dat was geen makkelijke opgave. “Ik vergeet nooit dat het hoofd wijkverpleging tegen mij zei: ”Ben, je denkt dat ik geen respect heb voor het gewone werk, maar dat heb ik wél”, vertelt de nu 71-jarige smakelijk lachend.

Voor Ben was het erg belangrijk dat de toegevoegde waarde van de organisaties waaruit de Regionale Thuiszorg Oude en Nieuwe Land ontstond, altijd in stand zou blijven. Dat wil zeggen: kleinschalig, lokaal verankerd, laagdrempelig. “De slogan ‘Op ons kunt u rekenen’ nam ik daarbij vrij letterlijk. Als iemand ons nodig had, moest hij direct hulp kunnen krijgen. Het papierwerk kwam later wel.”

Ben Welling geniet nu heerlijk van zijn oude dag...

Zijn beginperiode bij ’t Bint ziet Ben dan ook als de periode die voor hemzelf het leukst was. “Het leukst zijn de tijden waarin je de wind in de rug hebt. Je kunt het meest betekenisvol zijn, op het moment dat je wind tegen hebt. Maar de bloeiperiode eind jaren tachtig, begin jaren negentig heb ik persoonlijk als het mooist beleefd. Er was voldoende budget, ik had goede mensen om me heen en er was veel inzet om van de thuiszorg een succes te maken.”

Eind jaren negentig kwam de zorg steeds meer onder druk te staan. Ben was inmiddels directeur zorg. Marktwerking zou de stijgende kosten moeten drukken. Maar dat betekende ook dat de zorg meer een product werd. “Dat was niet in lijn met mijn idealen. Er kwam steeds meer controle, automatisering kwam erbij, maar er kwamen niet meer handen voor aan het bed.”

Schaalvergroting moest zorgen voor meer lucht. “Met name in de Noordoostpolder kwam de samenwerking met verzorgings- en verpleeghuizen goed van de grond. Het haalde de druk van de ketel.” Toch voelde Ben steeds meer de spanning tussen wat je wilt zijn en wat de omstandigheden van je vragen. “In 2009 nam ik afscheid als bestuurder van de Zorggroep. Dat moest ook radicaal, anders bleef ik me ermee bemoeien. Die betrokkenheid zit er nu eenmaal in.”